Discriminatie op de arbeidsmarkt is inmiddels een bekend fenomeen. In de afgelopen jaren, door een opeenstapeling van gebeurtenissen zoals tijdens de herdenking van het 150 jaar slavernij verleden, de zwarte piet discussie en verschillende incidenten met betrekking tot etnisch profileren werd racisme en discriminatie binnen Nederland zichtbaarder en daardoor, na vele jaren, een onderwerp dat open staat voor discussie. Diverse organisaties trekken aan de bel en vinden dat er in Nederland nu echt iets moet veranderen, zo ook het NiNsee en IZI Solutions.
Het NiNsee en IZI Solutions slaan de handen ineen om de positie van Afro-Caribische jongeren zichtbaar en bespreekbaar te maken. Het Ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (h)erkent dat ook Afro-Caribische jongeren tegen discriminatie op de arbeidsmarkt aanlopen en dat zij zich vaak onvoldoende hier tegen weten te wapenen. Genoeg reden om dan ook voor deze groep jongeren een middag vullende conferentie te organiseren waar onder andere Minister Asscher aanwezig is en het gesprek aan gaat met jongeren.
Voor wie:
Ben jij tussen de 18 en 35 jaar met Afro-Caribische roots? Wil je kennis opdoen over in-/uitsluiting mechanismen en hoe hier mee om te gaan? Heb je ideeën over hoe discriminatie op de arbeidsmarkt aangepakt kan/moet worden? Kom, denk en praat mee op zaterdag 27 juni van 13.30 – 18.00 uur in NoLIMIT te Amsterdam.
Aanmelden kan door een mailtje te sturen naar:
info@izi-solutions.com
We hebben helaas maar 40 plekken dus wees er snel bij!
Asscher wilt discriminatie en racisme harder aanpakken
Vice premier en minister Lodewijk Asscher sprak op 9 april 2015 in zijn Martin Luther King lezing over discriminatie en racisme in Nederland.
Artikel 1 van onze grondwet klinkt mag iets minder poëtisch klinken dan de preambule van de Amerikaanse grondwet. Maar hij is niet minder krachtig: Allen die zich in Nederland bevinden, worden in gelijke gevallen gelijk behandeld. Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan.
Nederland is een van de meest vrije landen ter wereld. We zijn het eerste land ter wereld waar het homohuwelijk gelegaliseerd werd – homo’s en lesbiennes uit de hele wereld kwamen hier om te trouwen. Je kunt geloven wat je wilt. Je mag zeggen wat je wilt. Je kunt alles worden wat je wilt. We staan ons er graag op voor en dat is op zich terecht, maar niet genoeg. Zeker, niemand wil in Nederland racist zijn, en we hebben de wet gelijke behandeling en artikel 1.
Sinds de tijd van Martin Luther King is er ook heel veel ten goede veranderd. Maar als je door de ogen van Yolanda naar Nederland anno 2015 kijkt, dan zie je ook hier veel stille discriminatie en zwijgende segregatie. Kijk je door haar ogen, dan zie je één zwarte pop tussen het speelgoed op de crèche van mijn kinderen. Je ziet dat de vrouwen in de reclames en op de foto’s van tijdschriften, bijna allemaal wit zijn. Dat de mensen die onze kranten volschrijven bijna allemaal een andere huidskleur hebben dan jij. Dat je een opleiding gaat doen en bijna alle docenten wit zijn.
Na je opleiding, je diploma behaald en je bent trots, ga je solliciteren en je krijgt antwoord van de ‘diversity manager’ … omdat je Brahim heet. Als je door de ogen van Yolanda kijkt, zie je een land waarin je te vaak als onderdeel van een groep gezien wordt, en niet als vrij zelfstandig individu. Met je eigen keuzes, identiteit, verantwoordelijkheid. Zie je een land waarin je soms door kleine, alledaagse dingetjes, op je plek wordt gezet.
De discussie over Zwarte Piet is een symbool geworden. Een symbool van die pijn. Van een zwart kindje dat in de supermarkt Zwarte Piet wordt genoemd. Wat betekent dat voor haar. Voor haar moeder die er naast staat? Piet is ook een symbool geworden voor de angst van veel Nederlanders voor verlies van traditie. Voor het verwarrende gevoel zoete jeugdherinneringen in het debat opeens racistisch te horen noemen.
Op 1 juli 2014 sprak Asscher tijdens de officiële herdenkingsceremonie van Keti Koti, de herdenking van de afschaffing van de slavernij in Nederland. Zijn toespraak werd aangevuld door een actiegroep van Afro-Caribische jongeren met een boodschap aan de Nederlandse overheid en de zwarte gemeenschap. Bekijk hier de video:
About the author